“My time will come!” I told myself. “It cannot be, for someone to cast forth pearls of eternal wisdom left and right, day and night, till the mind is blinded by the surging Light of Final Understanding—and nothing! No, fame will be mine, acclaim will be mine, thrones of ivory, the title of Prime Mentorian, the love of the people, sweet solace in a shaded grove, my very own school, pupils that hang on every word, and a cheering crowd!” [“The Cyberiad”]
Przyjdzie jeszcze czas mój! – rzekłem sobie. – Nie może to być, aby ktoś jak groch sypał prawdy ostateczne dniem i nocą, aż blask Poznania od nich bucha Ultymatywnego – i nic! Przyjdzie rozgłos, przyjdzie sława, tron z kości słoniowej, tytuł Myślęgi Pierwszego, miłość ludów, ukojenie w ciszy sadu, własna szkoła, uczniowie kochający i wiwatujący tłum! [“Cyberiada”]
